Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τη δεκαετία του 1990, όπου ο ραδιοερασιτεχνισμός είχε πάρει τα «πάνω του», υπήρχαν άτομα που έβαζαν ως μέσο ακόμα και Νομάρχες ή και Υπουργούς για να αποκτήσουν την πολυπόθητη τότε άδεια ραδιοερασιτέχνη για να μπορούν να έχουν ασύρματη επικοινωνία, ένα είδος πολυτελείας αλλά και ένα είδος προνομίου για πολύ λίγους, τότε …
Βλέπετε η κινητή τηλεφωνία τότε ήταν ακόμα πανάκριβη στην απόκτηση ενός απλού μηχανήματος αλλά και στη χρήση της αλλά και η ίδια η κοινωνία δεν είχε ωριμάσει ακόμα αρκετά ώστε να μπορέσει να αποδεχθεί τις υπηρεσίες ενός κινητού τηλεφώνου.
Ακολούθησε το 1993, αλλά κυρίως μερικά χρόνια αργότερα, η επέλαση της κινητής τηλεφωνίας και του Internet που είχαν αρχίσει να δίνουν σταδιακά τη χαριστική βολή στο πάθος για την απόκτηση της ραδιοερασιτεχνικής άδειας. Το κακό ολοκληρώθηκε μόλις τα τελευταία χρόνια μιας και μειώθηκε πολύ το κόστος χρήσης των υπηρεσιών της κινητής τηλεφωνίας και αυξήθηκαν δυσανάλογα και δραματικά οι πολυποίκιλες υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει ένα σύγχρονο κινητό τηλέφωνο που πλέον δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή μικρών διαστάσεων.
Ποιον λόγο θα έχει πλέον ένας νεαρός να δώσει εξετάσεις για να πάρει την άδεια ραδιοερασιτέχνη, να ελέγχεται από τις αρμόδιες αρχές, να ανανεώνει την άδειά του κάθε 10 χρόνια, να ξοδεύει σημαντικά ποσά για να αγοράσει μηχανήματα και να στήσει κεραίες και όλα αυτά για να μιλήσει με κάποιον σε κάποια άλλη χώρα, τη στιγμή που με το Facebook, το Instagram, το Twitter, το Viber, το Skype αλλά και αναρίθμητες άλλες εφαρμογές έχει πολύ καλύτερη επικοινωνία σε διαμόρφωση ήχου, εικόνας αλλά και βίντεο και μάλιστα όλα αυτά online, εντελώς δωρεάν και ακόμα και όταν είναι εν κινήσει; Και μάλιστα χωρίς να τον ακούει, να τον ενοχλεί ή και να τον ειρωνεύεται κανένας άλλος τρίτος;
Τη χαριστική βολή έδωσαν στον ραδιοερασιτεχνισμό αργά αλλά σταθερά τα εξής γεγονότα:
1. Η κατάργηση της υποχρέωσης εγγραφής σε κάποιο Σύλλογο για να μπορεί κάποιος να λάβει μέρος στις εξετάσεις απόκτησης της άδειας ραδιοερασιτέχνη. Με τον τρόπο αυτό απέκτησαν callsign πάρα πολλοί που ήταν άσχετοι με τον χώρο και ήθελαν την άδεια απλά για να μην χάνονται στο κυνήγι ή για να επικοινωνούν με τα οχήματα της επιχείρησής τους ή και για να καλύπτονται σε ενδεχόμενο έλεγχο των αρμόδιων αρχών.
2. Η εγκατάλειψη της χρήσης των βραχέων κυμάτων και η ενασχόληση πολλών νέων ραδιοερασιτεχνών με τα VHF και τα UHF, φαινόμενο που εντάθηκε κυρίως από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, καθώς τα σχετικά μηχανήματα απέκτησαν τότε πολλές δυνατότητες και στήθηκαν πανελλαδικά πολλοί αναμεταδότες και πολλά links.
3. Η χαλάρωση των εξετάσεων στα σήματα μορς και η σταδιακή κατάργησή τους. Τα σήματα μορς έδιναν μια γοητεία στην Υπηρεσία του Ραδιοερασιτεχνισμού και δεν επέτρεπαν να μπουν άσχετοι στον χώρο.
4. Η μαζική εισβολή της κινητής τηλεφωνίας που σε συνδυασμό με τις αναρίθμητες υπηρεσίες του Internet, κυρίως τα τελευταία χρόνια, έπεισαν τους νέους ότι δεν έχει νόημα πλέον να ασχολούνται με τον ραδιοεραστεχνισμό.
5. Το γεγονός ότι οι Σύλλογοι των Ραδιοερασιτεχνών δεν μπόρεσαν πανελλαδικά να προχωρήσουν σε μια κοινή Ομοσπονδία και να έχει έτσι η χώρα μας μια ισχυρή εκπροσώπηση στην Υπηρεσία του Ραδιοερασιτεχνισμού όχι μόνο ενώπιον των κρατικών αρχών αλλά και στο εξωτερικό.
6. Το γεγονός ότι οι υπάρχουσες Τεχνικές Σχολές δεν βγάζουν αποφοίτους με όρεξη και μεράκι για το αντικείμενο της ηλεκτρονικής και της ασύρματης επικοινωνίας καθώς πόθος όλων των νέων είναι να αποκτήσουν ένα πολυπόθητο πτυχίο και να διοριστούν άμεσα και εύκολα στο Δημόσιο.
7. Το γεγονός ότι πολλοί ραδιοερασιτέχνες βρήκαν στον χώρο αυτό την ευκαιρία να κάνουν επίδειξη των γνώσεών τους στα ηλεκτρονικά ή και νεοπλουτισμού με την αγορά πανάκριβων μηχανημάτων και δεν ενδιαφέρθηκαν για την κοινωνική πλευρά της Υπηρεσίας Ραδιοερασιτέχνη.
8. Το γεγονός ότι οι ραδιοερασιτέχνες δεν συνειδητοποίησαν ότι άλλο πράγμα είναι τα Τεχνικά Θέματα στον ραδιοερασιτεχνισμό και άλλο πράγμα είναι οι Δημόσιες Σχέσεις.
9. Το γεγονός ότι οι Σύλλογοι των Ραδιοερασιτεχνών δεν μπόρεσαν να πείσουν τις τοπικές κοινωνίες για την κοινωνική τους προσφορά και ότι δεν είναι κάποιοι γραφικοί τύποι που είναι απομονωμένοι σ’ ένα μυστηριώδες αντικείμενο, άγνωστο και απρόσιτο για τον πολύ κόσμο.
Όπως το CD έδωσε τη χαριστική βολή στην κασέτα και το DVD έδωσε τη χαριστική βολή στη βιντεοκασέτα (συστήματα VHS, Beta και 2000), το USB stick έδωσε τη χαριστική βολή στο DVD αλλά και στο εκκολαπτόμενο Blue Ray που δεν πρόλαβαν να χαρούν οι νεόπλουτοι της εποχής μας.
Όπως η εφεύρεση του κώδικα Morse το 1839 έδωσε τη χαριστική βολή στο σύστημα οπτικής επικοινωνίας του Γάλλου Chappe, το σταθερό τηλέφωνο το 1876 (μια εφεύρεση που αποδόθηκε αρχικά στον Σκοτσέζο Graham Bell αλλά πρόσφατα κατοχυρώθηκε στον Ιταλό μετανάστη στις ΗΠΑ Antonio Meucci) και ο ασύρματος τηλέγραφος του Marconi το 1901 έδωσαν τη χαριστική βολή στον τηλέγραφο του Morse.
Έτσι και η κινητή τηλεφωνία σε συνδυασμό με το Internet και το WiFi έδωσαν τη χαριστική βολή στον ραδιοερασιτεχνισμό, ο οποίος σε μερικά χρόνια δεν θα απομείνει τίποτα περισσότερο από μια ωραία ρομαντική ανάμνηση μιας άλλης εποχής.
